Met het Capelse Veer over de Bergsche Maas
Foto: Jasper van der Kloof
Trappistentrappers trotseren de kou
De wat minder kou-gevoelige renners gingen zondag rond negen uur van start. Anderen stelde het even uit want bij een gevoelstemperatuur van -8 blijf je eigenlijk liever nog even in je nestje liggen dan dat je gaat fietsen.
Van uitstel kwam zeker geen afstel. Er werden weer behoorlijk wat mooie rondjes gereden op de zondagochtend, al vertrok men dan soms wat later. De zon scheen wel maar was te zwak om echt warmte te geven, koude handen en voeten dus en een laagje ijs in je bidon. Aangezien we sinds 27 januari niet meer in of door Belgie mogen fietsen hadden we veel ritten in noordelijke en oostelijke richting. Een rondje Kiltunnel, Dussen (oversteken met het pontje, altijd leuk om te doen) en rondje Tilburg waren wel de uitschieters wat lengte betreft. De gedachte aan een middag ongestoord en lekker warm voor de buis naar het WK Veldrijden kijken maakte de ontberingen nog enigszins draaglijk.
WK Veldrijden
Het was er koud, het was er nat en het was er loeizwaar, aan het strand van Oostende. Louis Neefs zong erover, de veldrijders fietsten erover, en hoe! In alle vier de categoriën was er goud voor een landgenoot, drie keer zilver en een keer brons. Wat een machtsvertoon, als een oranje golf over het Belgische strand. Bij de vrouwen en mannen Beloften en ook bij de Elite vrouwen en mannen mag een Nederlander zich wereldkampioen veldrijden noemen! Het zijn weliswaar geen Trappistentrappers maar het zijn wel collega’s natuurlijk. Wij rijden ook wel eens door het losse zand, fietsen eens over een steil bruggetje en vallen eens een keer, méér overeenkomsten dan je zo op het eerste gezicht zou denken, dat schept toch een band hoor. Voor de Belgen was het allemaal wat moeilijk te verkroppen en werd na afloop in de studio een reden gezocht waarom het toch zo mis was gegaan. Maar dat was allemaal achteraf en ‘achteraf kijk je een koei in de kont’ aldus het commentaar van ex-wereldkampioen en studiogast Richard Groenendaal, en die kan het weten.
Jubileum
Op zaterdag 10 april is het precies 40 jaar geleden dat een groepje (café)voetballers fietsclub de Trappistentrappers heeft opgericht. Hun doel was eigenlijk om samen te kunnen blijven trainen, ook als er niet gevoetbald werd. In de afgelopen veertig jaar is WTC de Trappistentrappers uitgegroeid tot een fietsclub met meer dan 300 leden, en daar zijn wij erg trots op (maakt niet uit hoelang, als je eenmaal lid bent mag je ‘wij’ zeggen). Dat vraagt om een feestje, dat moet gevierd worden. Wie zou dat beter kunnen organiseren dan onze eigen Feestcommissie, mannen met grote plannen die zoiets beslist in goede banen kunnen leiden. De grote vraag is echter wanneer kan en mag er weer iets op dit gebied? Voorlopig nog niet, Corona staat ons nog lelijk in de weg, maar we zullen er toch vertrouwen in hebben dat we dit jubileum in de loop van het jaar alsnog uitgebreid kunnen vieren.